Tam
dört yıl öncesinde ilk kez rastlamıştı "Aşk" kalbime. Ananem
her zaman:aşk bir kere uğrar insana ve öyle bir yüreğe işler ki zaman gelir
bulutlarda hissedersin kendini bi zaman gelir ayağı kırılmış kelebeğin uçmak
için gösterdiği çırpınşlar gibi çabalarsın olduğun yerde derdi.İyi bişey miydi
ki ? Sadece dinliyordum ve sözlerine devam ediyordu; Dikkat et
kızım demişti.Merhametle sevginin arasında çok ince bir çizgi vardır.Bazen
yanlış zamanda yanlış yorumlanır. kırılıp üzülür insan.Bazen senin gönlünde
olanın diğer tarafın kalbinde yeri yoktur derdi.Bazen kader aynı hikayede
buluşturmaz sizi.Aşk mutlu sonla bitmez.Ama sevgi öyle bişeydir ki, sırf
o mutlu olsun diye kendini silersin.Kendinden vazgeçersin.Hiçbişey
anlamıyordum.Taa ki aşk 4 yıl öncesinde bana uğrayana dek.Şimdi ananemin
ne demek istediğini daha iyi anlıyordum sanırım.Aşk neydi?;.Ulaşılamayacak biri
için yanmaktı,Kavuşamayacağını bile bile kavrulmaktı,Hayaller kurup, umutla
bakabilmekti,Bir an olsun onunla olabilmekti, Yaşama sevincini ona
bağlamaktı,sadece bin bir umutla ümit etmekti,vazgeçememektii sevilmediğini
bile bile,Belki gelir, belki sever diye beklemekti,Biz diyebilmekti,Yüreğini,
ruhunu Ona adamaktı,Bir sonrakini beklemek değil, gördüğünde “benimdir…”
diyebilmekti.Zamansızlığın ötesinde zamansızlığı yaşamaktı, onu düşünmek,
onun gözlerinde kaybolmaktı,Bütün dünyan o ve karşısında dilsiz
olmaktı,Yanındayken bile bir gün çekip gidecek diye korkmaktı. Sahi aşk
neydi ?
BİR
MUMA ATEŞ OLMAK MI? YOKSA YANAN ATEŞE DOKUNMAK MI?
Fatma ÇAPRAZ
11/08/2013
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder