Zorladığım halde kafamın balkon demirlerinden
geçmediğini farkedince anladımçocuk olmadığımı.Beyaz Kağıtlara ay, güneş, çocuk
resimleri çizmediğimde, zıplamadan ışığı yakabilince anladım.Hayallerim
azalınca anladım çocuk olmadığımı.Etrafımda çok oyun vardı ama insanlar eğlenmiyordu
oynarken.Oyunlar can acıtmaya başlayınca anladım.
Neden gittiğini bile bilmiyorum, gitmeni
gerektiren bir sebep yoktu seni sevmemin nedeni olmadığı gibi.Neydi ellerimin
doldurulamayacak kadar boş kalışı…
24.11.2014
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder