İnanç, göremediklerimize inanmaktır; bu inancın ödülü ise inandıklarımızı görmektir…

İnandığım şeyler hep göremediklerim miydi, ve en sonunda inandıklarımı görebiliyor muydum.Öyle biri vardıki içimde.Benim inancım olmuştu. Evet birgün tekrar gözlerine bakıp sevdiğimi söylemek ve başımı göğsüne koyma inancım tam dört yıl öncesinde başlamıştı. Düşünüyordum inanç mıydı bu yoksa hayal mı?İnançla hayal arasında bir bağlantı varmıydı ? Yaşama bağlı olma isteğim artmıştı, bunu fark etmiştim.Onunla ilgili bir çok şeyin hayalini kurarak bekledim sadece içimdeki inançla.Fakat şu  da bir gerçekti ki bir şeylere inanmakla bitmiyor olay.çaba gerekiyor, emek gerekiyor, olumlu düşünce gerekiyor ve hayalleri inanca, inancı gerçeğe çevirmek gerekiyordu.Hiç beklenmeyen bir zamanda ansızın yaz ayında çıkmıştı karşıma.O büyüleyici gözlerine baktığımda beni benden alıp götüren, ellerimi avuçlarının içine alıp sıcaklığını hissettiren bu adama aşık olmuştum. Sonra onun bi anda ortadan kaybolmasından sonra o nerden geldiği belli olmayan bir inançla yıllarca izini sürmeye başladım bu esrarengiz adamın. Nerde olduğunu bilmeden, adım adım takip ettim uzaktan uzağa günlerce, aylarca bir dedektif oldum sahte bir kimlikte(Beyza). Onu görebilmek niyetine çalıştığı yerin uzağında saatlerce beklemiştim dört gözle.İz bıraktığı yerlere bile defalarca gitmiştim.Yıllarca sürdü bu.Ne olursa olsun bir gün gözlerinden kopamadığım bu adamın gözlerinde kaybolup onu ne kadar çok sevdiğimi söylicektim.O an bunu göremesemde inandım onun yanında olamasamda onu sonsuz bir aşkla sevmiştim.Ne olursa olsun içimdeki bu inancı bitirmicektim tek dayanağım buydu çünkü.Aslında ne yalan söyliyim ne kadar inatçı ve inançlı olsamda onun gözlerine bir daha asla bakamıcak olmanın ve başımı onun göğsüne koyupta hayaller kuramıcak olmanın ve ömrümün sonuna kadar yıllarca onun benden uzaklaşmasının kabusunu yaşıyacağımı düşünmüştüm.Ama öyle olmadı.!!! Yüreğimdeki inanç, sevdiğim insanı bana geri getirmişti.30 ağustos 2012.İnandım ve ödülümü aldım.Öylesine mutluydumki Güneşle beraber uyanmıştım güne.  İnanılmaz ama gerçek Gözlerim gözlerindeydi.Hayal ettiğim inandığım şeye sahip olmuştum.Ellermii avuçlarının içine aldığında ve bana sarıldığında öyle içimdeydi ki, rüzgardan bile daha gerçekti dokunuşları.İnanç, göremediklerimize inanmaktır; bu inancın ödülü ise inandıklarımızı görmektir… 

Fatma ÇAPRAZ 21.08.2013